عاشقان آمد رجب ماهِ صفای اعتکاف * رجبیه

عاشقان آمد رجب ماهِ صفای اعتکاف

تابش رحمان بود حال وهوای اعتکاف

دل منوّر گردد ازاین چلچراغ پِرفروغ

گوش جانها می نوازد با نوای اعتکاف

قـَد به قامت بستن دل درصلاةِ عاشقی

ها صفا دارد صفا، با ربّنای اعتکاف

سینه راصیقل دهد، خالی کند ازکینه ها

مرحمی باشد به جانها در دوای اعتکاف

ساغرِ شُِربِ طََـَهورازجنّتِ عـدنِ است وبس

کوثری باشد روان اندرخفای اعتکاف

 کُنتُ کنزاًمَخفیا فریادِ ذاتِ کبریاست

سالک اَرباشد بپیماید حَرای اعتکاف

اِستـَعینوا بـِاالصّلاة وصَبروصَوم وطاعتش

تا نشینی روی شه بالِ همای اعتکاف

گرسه روزازخود برانی مَکرِشیطانِ رجیم

نفس امّاره کشی اندرمنای اعتکاف

«قدر زر زرگرشناسد؛ قدرِ گوهرگوهری»

قدرِعاکف را خدا داند سِوای اعتکاف

...

باید به فکر قافیه های جدید بود * مولودی امام باقر(ع) - رجبیه----------

 

باید به فکر قافیه های جدید بود

در شهر غمزده به هوای امید بود

 

باید به مثنوی پر و بال عقاب داد

شوری برای خلقت یک انقلاب داد

 

باید تلنگری به تکاپوی سینه زد

با بیت های شعر پلی تا مدینه زد

 

باید سراغ زمزمه ای عاشقانه رفت

در جستجوی شوق به هر بی کرانه رفت

 

باید برای فصل رجب واژه آفرید

شاید هوای وصل و طرب سوژه ای جدید

 

ماهی که مات روشنی اش میشود نجوم

راهی به سمت یا علی از باقرالعلوم

 

نفسی که شد نَفَس نَفَسش بی حد و عدد

با دیدن هلال رجب یا علی مدد

 

پای رجب رسیده به شهر نوشته ها

گل شد تمام گفته و گل شد شنفته ها

 

تسبیح عاشقیِّ دل شاد یا علیست

سُبّوح حمد حضرت سجّاد یا علیست

 

نور مبین ذات خدا در زمین ببین

آمد اصول دین پسر زین العابدین

 

باقر بقای علم لدنِّیِ مصطفاست

باقر بنای نام علی با همان صفاست

 

باقر شکوه عاشقیُّ و عشق خالق است

دار و ندار سینه ی پرشور صادق است

 

باقر نمای تشنگی و نای زندگی ست

اوج غم و عروج تولّا و بندگی ست

 

پرورده ی نیایش شبهای نافله

همبازی سه ساله ی همپای قافله

 

یادآور حماسه ی عباس در نبرد

تیرش جواب طعنه شد و قلب فتنه سرد

 

شرحی برای درک معانیِّ فاطمه

راهی به سوی ربُّ و مبانیِّ زمزمه

 

حُبّش کلید برتری محشریِ ماست

نامش زمینه ی نفس حیدری ماست

 

ای شاهد شهادت گلهای آفتاب

اشک دو چشم کودکی ات مات مشک آب

 

یادت نمی رود سفر پای نیزه ها

دیدار قتلگاه و وداع با جنازه ها

 

برگ گل و فشار غل و طعنه و عذاب

بزم می و جفای نی و مجلس شراب

 

تو روضه های آه رباب و سکینه ای

یک کربلا عذاب و عطش در مدینه ای

 

آن روز شعله آمد و سوزاند خیمه گاه

امروز مانده قبر تو بی شمع و بارگاه

 

اصلاً سقیفه آمده همواره لج کند

محتاج شیعه را به دعای فرج کند

 

آقا بیا که آمدنت آرزوی ماست

عمریست بغض دوری تو درگلوی ماست

 

حسین ایمانی