با این شتاب، می روی از خود کجا عزیز؟!
غافل ز خویش از سفر لحظه ها، عزیز!
افتاده باز هم تب دنیا به جان تو
آری شدی به بوی بلا، مبتلا عزیز!
می بینمت که بار دگر پرسه می زنی
در کوچه های غفلت دنیا! چرا عزیز؟
تقویم روزهای دلت پر ز خالی است
خط می کشی به زندگی لحظه ها، عزیز!
روز و شبت مرور دو حرف است: آب و نان!
کی می شوی ز غصه ی بودن رها، عزیز!
دنیا تمام وقت دلت را گرفته است
دنیا گرفته از تو تمام تو را، عزیز!
آبی نمی دهی به دلت از زلال عشق
قلبت ترک ترک شده و بینوا، عزیز!
خیلی بد است حال دلت در غیاب عشق
عاشق نمی شوی که بگیری شفا، عزیز!
ای بی خیال! حال دلت را بیا بپرس
دستی بکش تو بر سر قلبت، بیا عزیز!
یک شب تو دل شکسته بیا در حضور دوست
یک شب تو دلشکسته بگو «ربنا»، عزیز!
اُدعُونی اَستَجِب لکُم، آری، بگو «بَلی»
امشب بیا به خلوت سبز خدا، عزیز!
بوی تب «اِذا وَقَعَت...» می وزد به خاک
آماده شو برای شب ابتلا، عزیز!
«مَاالقارِعه...»، نوای «اِذا زُلزِلَت...» شنو
عبرت بچین ز زلزله ی این صدا، عزیز!
مویت سپید گشت و دلت از گنه، سیاه
از سیب سرخ توبه نخوردی چرا، عزیز؟!
روزی بلند می شوی از خواب و ناگهان
زُل می زند کسی به نگاه شما، عزیز!
لطفا شما...؟! منم، ملک الموت، پیک مرگ
دنیا تمام گشته قسم بر خدا، عزیز!
پرونده ی تو بسته شد و فرصتت تمام
لطفا بدون عذر و بهانه، بیا عزیز!
اما... ولی... به روی زمین مانده کار من
دیگر نمانده فرصت چون و چرا، عزیز!
فردا که می رود همه ی پرده ها کنار
شیطان و یا فرشته...کدامی شما، عزیز؟!
رضا اسماعیلی
باشد که شمیم یار باشد