الهى مرده ام من زنده ام كن// رمضان

 

الهى مرده ام من زنده ام كن                           

فقيرم دولت پاينده ام كن

 

الهى راه را گم كرده ام من                          

ازين جويندگى يابنده ام كن

 

الهى سوختم در آتش جهل                                  

رها از آتش سوزنده ام كن

 

اگر عمرى گنه كردم الهى                                  

كرم بر عمر باقى مانده ام كن

 

غلامم سرخط آزادى ام ده                                 

زغفلت برده ام من بنده ام كن

 

اگر شرمى نكردم از تو يا رب                                  

تو با بخشندگى شرمنده ام كن

 

به آب رحمتت پاك از سياهى                                

در اين شام سيه پرونده ام كن

 

تهى دستم بگير از لطف دستم                               

زپا افتاده ام پوينده ام كن

 

غمم از حد گذشته، شادى ام بخش                        

سراپا گريه ام من، خنده ام كن

 

ژولیده نیشابوری

آنکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟// رمضان

 

آنکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟              

آنکه ز اغیار بَرد شِکوه بَرِ یار کجاست؟

 

باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک                          

می زند بانگ منادی، که گنه کار کجاست؟

 

سفره رنگین و خدا چشم به راه من و توست       

تا که معلوم شود، طالب دیدار کجاست ؟

 

بار، عام است خدا را به ضیافت بشتاب                 

تا نگویی که در رحمت دادار کجاست؟

 

مرغ شب، نیمه ی شب، دیده به ره می گوید               

سوز دل، ساز بود دیده ی بیدار کجاست؟

 

ماه رحمت بُود ای ابر خطاپوش ببار                    

تا نگویند که آن وعده ی ایثار کجاست؟

 

حق به کان کرمش طُرفه متاعی دارد                        

در و دیوار زند داد، خریدار کجاست ؟

 

آن خدایی که رحیم است و کریم است و غفور                       

گوید ای سوته دلان عاشق دلدار کجاست ؟

 

ژولیده نیشابوری

ای بنده بیا ساکن میخانه ی ما باش//رمضان

 

ای بنده بیا ساکن میخانه ی ما باش                            

ما شمع تو گردیم و تو پروانه ی ما باش

 

تا چند خوری باده ز پیمانه ی اغیار                       

پیمان بشکن طالب پیمانه ی ما باش

 

از عشق مجازی نشود کام تو حاصل                       

از عشق بتان بگذر و دیوانه ی ما باش

 

بیگانه شو از دیده که نادیده ببینی                        

بیزار تو از دیده ی بیگانه ی ما باش

 

باز است در رحمت ما رحم به خود کن                  

در دام نیفتاده بیا دانه ی ما باش

 

این کهنه خرابات چرا می کنی آباد؟                   

بگذر تو ز آبادی و ویرانه ی ما باش

 

یک عمر شدی خانه به دوش هوس و آز                   

یک ماه بیا معتکف خانه ی ما باش

 

هر در که زدی دست رد آمد به جوابت                 

 پس منتظر پاسخ جانانه ی ما باش

 

ژولیده نیشابوری

اي كه هستي به فرق عالم، تاج //ميلاد پيمبر(ص)

 

اي كه هستي به فرق عالم، تاج

عالمي بر عنايت ات، محتاج

 

اي كه ناخوانده درس، سيلِ علوم

گشته از سينه ی تو استخراج

 

اي كه شد از تو توبه اش مقبول

چون که آدم شد از بهشت اخراج

 

اي كه از ماه و زهره و خورشيد

پرتو حسن تو بگيرد باج

 

اي كه دل هاي عاشقان يكسر

تيرِ عشق تو را بود، آماج

 

اي كه باشد به تحتِ فرمانت

باد و طوفان و غُرّش امواج

 

اي كه چون تو نديده، ديده ی دهر

 يكه تازي به عرصه ی معراج

 

اي كه از يُمن مقدمت گرديد

 كعبه، جاي تمركز حجاج

 

دارم اميد با شفاعت خويش

درد ما را كني ز لطف، علاج

 

وِرد من گشته در همه اوقات

بر محمّد و آل پاکش صلوات

 

ژوليده نيشابوري

جهان سرسبز و خرم گشت، از ميلاد پيغمبر //ميلاد پيمبر(ص)

 

جهان سرسبز و خرم گشت، از ميلاد پيغمبر

 منور قلب عالم گشت، از ميلاد پيغمبر

 

بده ساقى مى باقى، كه غرق عشرت و شادى

دل اولاد آدم گشت، از ميلاد پيغمبر

 

تعالى الله از اين نعمت كز او اسباب آسايش

 براى ما فراهم گشت از ميلاد پيغمبر

 

ز لطف و رحمت ايزد، ز يمن مقدم احمد

 ظهور حق مسلم گشت، از ميلاد پيغمبر

 

به شام هفدهِ ماه ربيع و سالِ عامُ الفيل

رسالت ختم خاتم گشت، از ميلاد پيغمبر

 

بشارت ده به مشتاقان، كه ز امر قادر منّان

 دل ما عارى از غم گشت، از ميلاد پيغمبر

 

ز ناموسِ قدر بشنو تو، گلبانگ خطر زيرا

 سر نابخردان خم گشت، از ميلاد پيغمبر

 

بناى جهل ويران شد، ز يمن منجى ات تارك

جهان از علم، اعلى گشت، از ميلاد پيغمبر

 

دوصد اعجاز شد ظاهر كه در عرش عُلى حيران

دوصد عيسى بن مريم گشت، از ميلاد پيغمبر

 

ز يمن مقدمش منشق، جِدار طاقِ كسرى شد

كه حيران خسرو جم گشت، از ميلاد پيغمبر

 

بناى ظلم شد ويران، ولى در سايه ی ايمان

 بناى عدل محكم گشت، از ميلاد پيغمبر

 

قدم در ملك هستى زد، چو ختم الانبياء احمد

 مقام ما مقدم گشت، از ميلاد پيغمبر

 

نواى بانگ جاء الحق، به باطل چيره شد اى دل

 نظام دين منظم گشت، از ميلاد پيغمبر

 

ز حسن پرتو رويش، خجل در مغرب و مشرق

 مه و خورشيد اعظم گشت، از ميلاد پيغمبر

 

من «ژوليده» مى گويم، بگو بر دوستارانش

كه شرّ دشمنان كم گشت، از ميلاد پيغمبر

ژوليده نيشابورى