شمیم یار

طرحـــــی شبیهــه مــوی مشــــوش بکــــش مـــــرا // آذرخش // عرفانی

طرحـــــی شبیهــه مــوی مشــــوش بکــــش مـــــرا

آتـــــش گــــرفتــــه ایــــی و بـــه آتــــش بکــــش مـــــرا

آتــش گــــرفتـــــه ایــــی و از ایــــن شهــر روی یـــخ

تــــا شعلــــــه گـــــاه خـــون سیـــاوش بکـــــش مــــرا

تـــا شعلــــه گـــاه شــــو م شــن از آبشــــار شــــب

گیســـــو پـــرنــــد مـــوج پــــر یـــــوش ‌. بکـــش مـــرا

از مشــــرق شکــوه شگـــرفــت بــه دشـــت ذهـــن

آتــــــش بــــه خــــاطـــرات منقــــــش بکــــش مـــرا

بــــر تــــوسن تهـــــاجـــم امــــواج بــــی غـــــــروب

تـــو فـــانــــی از تلا طـــم ســر کــش بکـــــش مــرا

حــالا کـــه ظهـــر شـب شـدم از چشــم شیشه ایی

ای خـــط ســــرخ آذر مـــه خـــــــش بکــــش مـــرا

جلال کیانی

+ نوشته شده در ساعت توسط دلتنگ نجف |

شـــــروع از شـــــروعم تــــوان مــــی گـــرفــــت

شـــــروعی کـــه شـــکل خــــزان مـــی گــرفــت

شروعــــی که از متــــن مـــن مــــی شکفــــــت

شـــــروعی کـــــه مــی مرد و جان می گــرفــت

شـــــــروع مـــــــــرا تـــــــا افـــــــق هـــــای دور

سیـــــاهــــی کـــران تـــا کـــران می گـــرفـــت

سیــــاهــــی مــــرا ســـایــــه در ســــایـــه بـــود

سیــــــاهی مــــرا ســــایبـــــان می گـــرفــت

خــــودم در خـــودم ســــر فــــرو بــــرده بـــــــود

خــــودم در خــــــودم آشیـــــان می گــــرفــت

خــــودم در خــــودم از خودم مـــی بــــریـــــد

خــــودم بی خـــــودم امتحـــــان می گـــرفـــت

خــــودم از خـــودم شعلـــه ســر می کشیــــد

خــــودم از خــــودم شــــوکــران می گـرفــت

سکــــوت از سکــــوتم مــــرا مـــی سکــــوت

صــدا (ص ...) صــدایــم زبــان می گرفـــت

به اشـــــک وداعـــــی کـــه پـــای تــو ریخــت

زمیـــــن مي گرفت ، آسمـــان می گـــرفـت

زمیـــــن از زمــــــــان و زمـــــــان از زمیــــــن

زمــــان از زمیــــن و زمـــــان می گـــرفـــت

جلال کیانی

+ نوشته شده در ساعت توسط دلتنگ نجف |