عيد جديدي آمد و آغاز سالي‌ ست * عید نوروز - نوروز مهدوی - فاطميه مهدوي

عيد جديدي آمد و آغاز سالي‌ ست

آقاي من! امسال هم جاي تو خالي ‌ست

 

وقتي که لب مي‌خندد و دل غرق آه است

يعني که بي تو عيدهاي ما خيالي ‌ست

 

ما غائبيم از محضرت که روسياهيم

آثار با خورشيد پيوستن زلالي ‌ست

 

چشمان تو از غصه هاي ما پر از اشک

اوقات ما از ياد تو اما چه خالي‌ ست!

 

ماه رُخت را در شب گيسو مپوشان

در شام هجران بي‌گمان صبح وصالي‌ ست

 

دل هاي بيدار و ... جهاني چشم در راه

در انتظارت جمعه هاي ما سؤالي ‌ست

 

این روزها در کوچه های فاطمیه

سهم تو و چشمان تو آشفته حالی ‌ست

 

چشم انتظارت مانده چشمان کبودی

برگرد، با تو شوکت مولي الموالي‌ ست

یوسف رحیمی

عيد جديدي آمد و آغاز سالي‌ست* نوروز مهدوی

عيد جديدي آمد و آغاز سالي‌ست

آقاي من! اين بار هم جاي تو خالي‌ست

 

وقتي که لب مي‌خندد و دل غرق آه است

يعني که بي تو عيدهاي ما خيالي‌ست

 

ما غائبيم از محضرت که روسياهيم

آثار با خورشيد پيوستن زلالي‌ست

 

ـ در حلقه‌ي زلفت گرفتارم ـ دروغ است

هر چه که مي‌بينم گرفتاري مالي‌ست

 

چشمان تو از غصه هاي ما پر از اشک

اوقات ما از ياد تو اما چه خالي‌ست!

 

ماه رُخت را در شب گيسو مپوشان

در شام هجران بي‌گمان صبح وصالي‌ست

 

دل هاي بيدار و ... جهاني چشم در راه

در انتظارت جمعه هاي ما سؤالي‌ست

 

بحرين و غزّه لاله لاله، ندبه خوانند

دنيا اسير دست قومي لا ابالي‌ست

 

پايان کار ظالمان با ذوالفقار است

برگرد با تو شوکت مولي الموالي‌ست

یوسف رحیمی

نوروز ِ ما بدون تو آقا بهار نیست//نوروز مهدوی//عید نوروز/////////

نوروز ِ ما بدون تو آقا بهار نیست

بی تو در این فضای پر از غم ، قرار نیست

 

خانه تکانی ِ دل ما  با ظهور توست

روزی  که هیچ جا لغت انتظار نیست

...

لغات پر زده ي دل به لب سرود شدند // گل همیشه بهار// نوروز مهدوی

لغات پر زده ي دل به لب سرود شدند
و شاه بيت غزلهاي هرچه بود شدند

بهار در پس پنهان برگ مي چرخيد
اگرچه ثانيه ها از تپش كبود شدند

به پاي بوسي چشمان روشن باران
تمام چلچله ها رهسپار رود شدند

سوار شانه ي گلها رميده و بي تاب
سپيد جامه تنان زمين خمود شدند

حوالي همه احوال عشق پاشي شد
به يمن آمدنت دارها درود شدند

و مرغ هاي پريشان قالي دل من
شميم خواه نگاهت به تار و پود شدند

رسيد مژده كه آمد گل هميشه بهار
ستارگان نگاهم به جان سجود شدند

مریم توفیقي

 

یوسف به کلافی سر بازار تو باشد // نوروز مهدوی

 

یوسف به کلافی سر بازار تو باشد

بیچاره دل من که خریدار تو باشد!

 

امید تویی، عید تویی، فصل شکفتن؛

بوی خوش پیراهن گلدار تو باشد

 

این راه چه راه است که پشت سرت آه است؟!

باشد که خداوند نگهدار تو باشد!

 

زیباییت ای ماه چه دیوانه کننده است

بیچاره پلنگی که گرفتار تو باشد

 

نارنج چه کاری ست که دست همه دادند؟!

ای عشق گمان می کنم این کار تو باشد

 جواد زهتاب

 

شاهد مرگ غم انگيز بهارم چه کنم // شمارش // نوروز مهدوی

 

شاهد مرگ غم انگيز بهارم چه کنم

ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم

 

نيست از هيچ طرف راه برون شد زشبم

زلف افشان تو گرديده حصارم چه کنم

 

از ازل ايل وتبارم همه عاشق بودند

سخت دلبسته ی اين ايل وتبارم چه کنم

 

من کزين فاصله غارت شده ی چشم تو ام

چون به ديدار تو افتد سرو کارم چه کنم

 

يک به يک با مژه هايت دل من مشغول است

ميله های قفسم را نشمارم چه کنم؟!

حسن حسينی(مسيحا)بهار۱۳۷۳

 

مــــژده فـــــروردين ز نـــــــو، بنمود گيتى را مسخّر // نوروز مهدوی

 

در توصيف بهاران و مديح ابا صالح امام زمان(عج) و

تخلّص به نام آيت اللّه حاج شيخ عبدالكريم حائرى يزدى -  قدّس اللّه سرّه

 

مــــژده فـــــروردين ز نـــــــو، بنمود گيتى را مسخّر                  جيشش از مغرب زمين بگرفت تا مشرق، سراسر

رايتش افـــــــــراشت پرچم زين مُقَرنس چرخ اخضر                   گشت از فــــــرمان وى،  در خدمتش گردون مقرّر

بر جهان و هر چه انـــدر اوست يكسر حكمران شد

قدرتش بگــــــــــــــــرفت از خطّ عرب تا مُلك ايران                     از فـــــــراز تـــــــــوده آنـــــــــوِرسْ تا سر حدّ غازان

هند و قفقاز و حبش، بلغـــار  و تركستان و سودان                هم، طــــراز دشت و كوهستان و هم، پهناى عمان

دولتش از فــــــرّ و حشمت، تالــى ساسانيان شد

كــــــــــــرد لشكـــــــــر را ز ابـر تيره، اردويى منظّم                  داد هــــــــــــر يك را  ز صَرصَر،  باديه پيمايى ادهم

بــــــــر ســـــــرانِ لشكر از خورشيد نيّر،  داد پرچم                  رعــــــــــــد را فرمان حاضر باش دادى چون شه جم

بــــــــرق از بهــــــــر سلام عيــد نو آتشفشان شد

چــــــون سرانِ لشكرى حاضر شدند از دور و نزديك                 هم اميـــــران سپــــــــه آماده شد از تـــــرك و تاجيك

داد از امـــــــر قضــــــــا بــــر رعد غُرّّان، حكم موزيك                 زان سپس دادى بـر آن غژمان سپه، فــــــرمان شليك

تـــــــــوده غبــــــــــرا ز شليك يلان بمباردمان شد

از شليك لشكـــــــرى بــــــر خاك تيره، خــــــون بريزد               قلبهــــــــا ســـــــوراخ و انـــــدر صفحه هامون بريزد

هم بـــه خـــاك تيـره از گُردان دو صد ميليــــــون بريزد               زَهـــــــــره قيصــــــر شكـــــــافد، قلب ناپلئون بريزد

ليك زيـــــن بمباردمان، عالـــــم بهشت جــاودان شد

روزگـــــــــار از نـــــــو جوان گرديد و عالم گشت بُرنا                 چــــرخْ پيــــــــروز و جهانْ بهروز و خــــوش اقبال دنيا

در طـــــــرب خورشيد و مه در رقص و در عشرت ثريّا                 بس كــــه اسبابِ طــــــرب، گرديد از هـــــر سو مهيّا

پيــــــــــــــرِ فرتوتِ كهن از فرط عشرت، نوجوان شد

سر بــــه سر دوشيزگان بوستان چون نــــوعروسان                 داشتــــــــــــــه فرصت غنيمت در غياب بوستان‏بان

كـــــرده خلـــــوت با جوانهاى سحابى در گــــلستان                رفتـــــــــــه در يك پيرهن با يكدگر چون جان و جانان

مـــن گــــــزارش را نمى‏دانم دگر آنجا چــــــسان شد

ليــــــــــك دانم اينقدر گل چون عروسان باروَر گشت                 نستـــــــرن آبستن آمــــــد سنبل تر پُر ثمـــــر گشت

آن عقيمـــــى را كه در دِى بخت رفت، اقبال برگشت                 اين زمان طفلش يكى دوشيزه و آن ديگر، پسر گشت

مـــــــــــــوسم عيشش بيامد، سوگواريّش كران شد

چنـــــد روزى رفت تـــــا ز ايـــــّام فصل نـــو بهــــارى                وقت زاييـــــــــدن بيامـــــــــــــَدْشان و روزِ طفل‏دارى

دست قــــدرت قـــــــابلــه گرديد هر يك را بـــه يارى               زاد آن يك طفلكـــــــى مهپـــــاره وين سيمين عذارى

پــــــاك يزدان هر چه را تقدير فرمود، آن‏چنـــان شد

دختــــر رَز انـــــــــدك اندك، شد مهى رخساره گلگون                 غيـــــــــرت ليلى شد و هـــر كس ورا گرديد مجنون

غمـــــــــــزه زد تا رفته رفته مى‏فروشش گشت مفتون                 خـــــواستگـــــارى كرد و بردش از سراى مام بيرون

از نِتــــــــــــاجش بــــــــاده گلرنگ روح افزاى جان شد

سيب سيــــــــم اندامْ فتّان گشت و شد دلدار عيّار                گشت پنهــان پشت شاخ، از بــــرگ محكم بست رخسار

تا كــــــه "به" روزى ورا ديد و ز جان گشتش خريدار                بس كــــه رو بـــــــر آستـــــــانش سود، آن رنجــــور افگار

چهـــــره‏اش زرد و رخش پرگرد و حالش ناتوان شد

جــــــــامـــــــــه گلنـــــــارگون پوشيده بر انــــدام نار است                 گــــــوييا چـــــون من، گرفتار بتى  بـى‏اعتبار است

جــــــامـــــــــه‏اش از رنگ خونِ دل، چنين گلنـــــاروار است                 يــــا كــــه چون فرهادِ خونين‏دل، قتيل راه يار است

پيـــــــرهن از خــــــــون اندامش، بسى گلنــــارسان شد

جـــــــانفزا بزمى طرب انگيز و خوش،  آراست بلبل                  تـــــــا كــــــــه آيـــــــــــــــد در حباله عقد او گـــل بى‏تامل

"تار" صَلصَل زد، "نوا" طوطى و گرمِ "رقص" سنبل                  بس كـــــــــــــه روح افزا، طـــرب انگيز شد بـــزم طرب، گل

بـــــــــرخلاف شيوه معشوقگان تصنيف خوان شد

نــــى اســــاس شـــــادى انـــــــدر تــــــوده غبرا مهيّاست                 يــــــــا كه اندر بوستانهاى زمينى، عيش برپاست

خـــــــود در اين نوروز انــــدر هشت جنّت، شور و غوغاست                 قدسيان را نيز در لاهوت، جشنى شادى افزاست

چـــون كــــه اين نـــــوروز بـــــــا ميلاد مهدى تــــــوامان شد

مصدرِ هــــــر هشت گـــردون، مبدا هر هفت اختر                  خـــــــــالق هـــــــــر شش جهت، نـــــــورِ دلِ هر پنج مصدر

والـــــى هــــر چـــار عنصر، حكمران هر سه دختر                   پــــــــادشاه هـــــــر دو عالـــــــــم، حجّت يكتــــــــــاى اكبر

آنكــــه جـــــودش شهره نُه آسمان  بل لامكان شد

مصطفــــــــى سيرت، علــــى فر، فاطمه عصمت، حسن خو                 هم حسين قــــدرت، على زهد و محمّد علم مَهرو

شـــــاه جعفـــــــــر فيض و كــــاظم حلم و هشتم قبله گيسو                 هم تقــــى تقوا، نقى بخشايش و هم عسكرى مو

مهـــــدى قــــــــائم كــــــــــه در وى جمع، اوصاف شهان شد

پـــــادشاه عسكرى طلعت، تقى حشمت، نقى فر              بــــــــــوالحسن فــــــــــرمان و مـوســـــى قدرت و تقدير جعفر

علم بـــــاقر، زهــــد سجــّاد و حسينى تاج و افسر              مجتبــــــى حلــــــــم و رضيّـــــــــه عفّت و صــــــولت چو حيدر

مصطفـــى اوصـــــاف و مـــجلاى خـداوند جهان شد

جلـــــــــــوه ذاتش بـــــــــه قـــــدرتْ تالـــــــــــىِ فيض مقدّس                      فيض بـــى‏حـــــدّش به بخشش، ثانىِ مجلاى اقدس

نـــــــورش از "كــــــن" كــــــــــرد بر پا هشت گردون مقرنس                 نطق من هر جا چو شمشير است و در وصف شه، اخرس

لـــــــيك پـــــــــــاى عقـــــــل در وصف وى اندر گل نهان شد

دست تقــــــديرش بــــه نيـــــــرو، جلوه عقل مجرّد             آينــــــــه انـــــــــــــوار داور، مظهـــــــر اوصـــــــــاف احمـــــد

حكـــــم و فــــــرمانش محكّم، امر و گفتارش مُسدّد             در خصايــــــــل ثــــــانــــــــى اِثنينِ ابـــــوالقاسم محمّد(ص)

آنكـــــه از "يـــــزدان خـــدا" بر جمله پيدا و نهان شد

روزگــــــــارش گــــــرچـــــــــه از پيشينيـــــــان بــودى موخّر                 ليك از آدم بُــــدى فــــــــــــــرمانْش تا عيسى مقرّر

از فــــــــــراز تــــــــــوده غبـــــــرا تـــــــا گـــــــــــردون اخضر                 وز طــــــــرازِ قبّــــــــه ناســـــــــوت تا لاهوت، يكسر

بنـــــــده فـــــرمـــــــانبـــــــرش گـــــرديد و عبد آستان شد

پادشاها، كـــــــــــار اسلام است و اسلامى پريشان             در چنين عيــــــــدى كـــــــــه بايد هر كسى باشد غزلخوان

بنگــــــرم از هـــــــــر طرف، هر بيدلى سر در گريبان              خســــــــروا، از جـــــــاى بــــــــــرخيز و مدد كن اهل ايمان

خــــــــاصه اين آيت كه پشت و ملجا اسلاميان شد

راستــــــــى، اين آيت اللّه گــــــر در اين ســــــامان نبـــودى                 كشتـــــى اسلام را، از مهـــــــــــر پشتيبان نبــودى

دشمنـــــــان را گـــــــر كــــــه تيغ حشمتش بر جان نبودى                 اسمـــــــــى از اسلاميان و رسمى از ايمان نبودى

حَبّــــــــذا از يـــــــزد، كــــــزوى طالعْ اين خورشيد جان شد

جــــــاى دارد گـــــــــــر نهد رو، آسمان بر آستانش                لشكــــــر فتح و ظفـــــــر، گــــــــردد همـــــاره جانفشانش

نيـــــــــّرِ اعظــــــــــــم به خدمت آيد و هم اخترانش                عبــــــــد درگــــــــــه بنـــــــــــده فرمان شود، نُه آسمانش

چــــــون كه بر كشتى اسلامى، يگانه پشتبان شد

حـــــــــوزه اسلام كـــــــــــز ظلم ستمكــــــــــاران زبون بود                 پيكـــــــــرش بى‏روح و روح اقدسش از تن برون بود

روحش افســـــــرده ز ظلمِ ظلم‏انــــــــديشان دون بـــــــــود                 قلب پيغمبــــــــــــر، دلِ حيدر ز مظلوميش خون بود

از عطــــــايش، بــــــــاز ســـــــــــوى پيكرش روحْ روان شد

ابــــــر فيضش بر سر اسلاميان، گوهر فشان است               بـــــــــادِ عــــــــدلش از فـــــــراز شرق تا مغرب وزان است

دادِ علــــمش شهــره دستان، شهود داستان است               حجّت كبــــــــرى ز بعــــــد حضرت صـــــــاحب زمان است

آنكـــــه از جـــودش زمين ساكن، گرايان آسمان شد

تا ولايت بـــــر ولـــــــىّ عصر (عج) مــــــى بـــــــاشد مقرّر                 تــــا نبـــــــوّت را محمّد (ص)، تا خلافت راست حيدر

تـــــــا كـــــــه شعر "هندى" است از شهد، چون قند مكرّر                 پــــــوستْ زندان، رگْ سنان و مژّهْ پيكان، موىْ نشتر

بـــــــــاد، آن كس را كـــــــه خصم جاه تو از انس و جان شد

 

 

حضرت امام خمینی(ره (

باد نوروز وزيـــده است به كوه و صحرا // نوروز مهدوی

 

باد نوروز وزيـــده است به كوه و صحرا
جامه عيـــد بپـــوشنـــد، چه شاه و چه گدا

بلبل باغ جنان را نبـــود راه به دوست
نازم آن مطـــرب مجلـــس كـــه بود قبله نما

صوفى و عارف ازين باديه دور افتـادند
جــام مى گير ز مطــرب، كه رَوى سوى صفا

همه در عيد به صحرا و گلستان بروند
من ســرمست، ز ميخـــانه كنـــم رو به خدا

عيد نوروز مبارك به غنــــى و درويش
يــــــار دلـــــدار، ز بتخـــانــــه درى را بـــگشا

گر مرا ره به در پير خــــــرابات دهى
بــه سر و جان به سويش راه نوردم نه به پا

سالها در صف اربــــــاب عمائم بودم
تـــا بـــه دلـــدار رسيدم نـــكنم بـــــاز خــطا

حضرت امام خميني(ره)

ای بهتر از بهار که هستی گواه توست // بهتر از بهار // نوروز مهدوی

 

 

ای بهتر از بهار که هستی گواه توست

هرسوکه عقل می نگرد جلوه گاه توست

 

مقصودآسمان وزمین ازشب وسکوت

تقدیم چشم روشنی روی ماه توست

 

در شهر کلبه های درخشان آسمان

چشم هزار پنجره هر شب به راه توست

 

شب با تمام وسعت عرفانی اش هنوز

در امتداد قصه ی چشم سیاه توست

 

یاهو مدد! که عشق بورزیم وبگذریم

ازآسمان که مصطبه ی خانقاه توست

 

ما تازه آمدیم که ایمان بیاوریم

 ایمان بیاوریم به راهی که راه توست

 

ما را ببر به سمت افق های دوردست

آن جاکه صبح پرده نشین نگاه توست

محسن حسن زاده لیله کوهی

 

 

ز کعبه عزم سفر کن ، به این دیار بیا! // هجرنامه // نوروز مهدوی

 

ز کعبه عزم سفر کن ، به این دیار بیا!

چو عطر غنچه نهان تا کی؟ آشکار بیا!

 

حریم دامن نرجس شد از تو رشگ بهار

گل یگانه ی گلزار روزگار ، بیا!

 

تویی ، تو نور محمد، تو جلوه یی ز علی

تو سیف منتقمی، عدل پایدار بیا!

 

ز اشک و خون دل ، این خانه شستشو دادیم

بیا به مشهد عشاق بیقرار!بیا!

 

زمان ، گذرگه پژواک نام نامی تست

زمین ز رای تو گیرد مگر قرار، بیا!

 

میان شعله ی غم سوخت هجرنامه ی ما

بیا که گویمت آن رنج بی شمار، بیا!

 

زلال چشمه تویی، روح سبزه ، رمز بهار

بیا که با تو شود فصلها، بهار بیا!

 

برای آنکه نشانی تو ای مبشر نور

درخت خشک عدالت به برگ و بار، بیا!

 

برای آمدنت ، گر چه زود هم دیرست!

شتاب کن که برآری ز شب دمار، بیا!

 

بیا که دشت شقایق به داغ ، آذین گشت

تو ای تسلی صحرای سوگوار، بیا!

 

حریق فاجعه، گلهای عشق می سوزد

فرو نشان به قدوم خود این شرار، بیا!

 

بتاب از پس دندانه های قصر سحر

بزن حجاب به یکسو، سپیده وار بیا!

 

نگاه منتظرانت فسرد و ، می ترسم

که پژمرد همه گلهای انتظار، بیا!

 

زدند خیمه ، سپاه تو بر صحاری عشق

برای یاری شیران شب شکار بیا!

 

ز شعله ی پر پروانه ها چراغان شد

زمین شب زده ، ای مهر ماندگار بیا!

 

فشانده ایم ، به راهت بسی شکوفه ی خون

به کربلای غریبان این دیار بیا!

 

تویی تو ، وارث خون شهید ای گل نور!

قسم به غربت سنگر، مسیح وار بیا!

 

نشسته دیده ی درماندگان دهر، به راه

همای ساحل دریای انتظار ، بیا!

 

به انتظار تو تا کی ، طلایه داربهار؟!

تو ای قرار به دلهای بیقرار بیا!

 

خوش آن زمان که تو باشی خطیب جمعه ی ما

خوش آن زمان که تو شویی ز دل غبار، بیا!

 

چه نارساست کلامم که زان عظیم تری

تو ای عصاره ی قرآن به کوله بار، بیا!

 

امید آنکه بیایی و در قدم قدمت

(سپیده) اشک و گل جان کند نثار، بیا!

 

دلم ز هجر تو ویرانه شد، ز پرده بتاب

چو مه ببخش به ویرانه، اعتبار بیا!

 

قسم به عصمت کوثر، هلا طلیعه صبح !

قسم به سوختگان امیدوار ، بیا!

 

قسم به اشک یتیمان بیا ! بیا مهدی !

قسم به حسرت دلهای داغدار، بیا!

سپیده کاشانی

 

خوشا جمال جمیل تو ای سپیده ی صبح // ای خوب // نوروز مهدوی

 

خوشا جمال جمیل تو ای سپیده ی صبح

که جلوه های تو پیداست در جریده ی صبح

 

هلا طلیعه ی موعود! جان رستاخیز

بیا که با تو بروید گل سپیده ی صبح

 

به پهندشت خیالم ، چمن چمن گل یاس

شکفته شد به هوای گل دمیده ی صبح

 

گلوی ظلمت شب را دریده خنجر روز

نمای روشن امید در پدیده ی صبح

 

درای قافله ی شب دگر نمی آید

ز پشت پلک افق شد شکفته دیده ی صبح

 

اگر چه غایبی از دیدگان من ، ای خوب!

خوشا به چهره ی زیبای آفریده ی صبح

اکبر بهداروند

 

بیا! و گر نه در این انتظار خواهم مرد // نوروز مهدوی

امید

بیا! و گر نه در این انتظار خواهم مرد

اگر که بی تو بیاید بهار، خواهم مرد

 

به روی گونه ی من ، اشک سالها جاری است

و زیر پای همین آبشار خواهم مرد

 

خبر رسید که تو با بهار می آیی

در انتظار تو من تا بهار خواهم مرد

 

نیامدی و خدا آگه است: من هر روز

به اشتیاق رخت ، چندبار خواهم مرد

 

پدر که تیغ به کف رفت مژده داد که من

به روی اسب سپیدی، سوار ، خواهم مرد

 

تمام زندگی من در این امید گذشت

که در رکاب تو با افتخار خواهم مرد

 

پدر که رفت به من راست قامتی آموخت

به سان سرو سهی ، استوار ، خواهم مرد

محسن حسن زاده

 

مهربان! مهربان نگار! بیا // آشکار بیا! // نوروز مهدوی

 

مهربان! مهربان نگار! بیا

ای گل سرخ نوبهار، بیا!

 

درد هجرت قرار دل را برد

تا دلم را دهی قرار ، بیا !

 

بر سر شامگاه درد آهنگ

دیده ام شد ستاره بار، بیا!

 

تا نگاهت شکوه مریم صبح

بنماید به شام تار، بیا!

 

تانشانی نشای گلها را

به گلستان روزگار بیا!

 

روی بنما، که نیست جای درنگ

نور حق مانده در غبار ، بیا!

 

از رخ خوبتر ز خورشیدت

پرده بردار و آشکار بیا!

 

تا رهانی دل جهانی را

از غم و رنج بیشمار، بیا !

 

زین کن ای مه! سمند سرکش نور

از بیابان انتظار بیا!

 

تا که بر مقدم همایونت

جان خود را کنم نثار، بیا!

سیمیندخت وحیدی

 

کسی که بی تو سر صحبت جهانش نیست // فیض با تو بودن // فاطميه مهدوي

 

کسی که بی تو سر صحبت جهانش نیست

چگونه صبر و تحمل کند؟ توانش نیست

 

به سوز هجر تو سوگند ، ای امید بشر!

دل از فراق تو جسمی بود، که جانش نیست

 

اسیر عشق تو این غم کجا برد، که دلش

محیط غم بود و ، طاقت بیانش نیست

 

نه التفات به طوبی کند، نه میل بهشت

که بی حضور تو ، حاجت به این و آنش نیست

 

کسی که روی ترا دید یک نظر چون خضر

چگونه آرزوی عمر جاودانش نیست؟!

 

کسی که درک کند فیض با تو بودن را

بحق حق، که عنایت به دیگرانش نیست

 

بهار زندگیم ، در خزان نشست بیا!

(بهار نیست به باغی که باغبانش نیست)

 

کنار تربت زهرا تو گریه کن، که کسی

بجز تو ، با خبر از قبر بی نشانش نیست

 

بیا و پرده ز راز شهادتش بردار

پسر که بیخبر از مادر جوانش نیست!

 

بجز ولای تو ، ای ماه هاشمی طلعت!

(شفق)، ستاره به هر هفت آسمانش نیست

محمدجواد غفورزداه

 

صد گلستان گل، به باغ ارغوان دارد بهار // یک گل نرگس // نوروز مهدوی

 

صد گلستان گل، به باغ ارغوان دارد بهار

دامنی رنگین، ز کالای جنان دارد بهار

 

سوی گلگشت چمن برخیز از خواب و ببین

شور بیداری به مغز استخوان دارد بهار

 

زین همه نقش دلارایی که بخشیده به باغ

چون کتاب عشق ، راز آسمان دارد بهار

 

بس که پرورده است فروردین عروس نوبهار

از نکو رویان بستان کاروان دارد بهار

 

صبر جانسوزی که از رنج زمستان دیده است

رویش آلاله ، پاداش گران دارد بهار

 

آفتاب عالم آرا می دمد بر جان باغ

کز فروغش روی گلها سایبان دارد بهار

 

یک گل از باغ «محمد» (ص) می رسد در فصل عشق

بهر دیدار جمالش آرمان دارد بهار

 

ز آتش هجران آن گنجینه ی اسرار غیب

چون شفق داغ شقایق، بیکران دارد بهار

 

در خزانی که هزاران گل «پریشان » می شود

یک «گل نرگس » برای یک جهان دارد بهار

محمد حجتی «پریشان »

 

مهتاب اگر هنوز درخشنده مانده است // بهاریه ای تقدیم به موعود مهربان // نوروز مهدوی

 
مهتاب اگر هنوز درخشنده مانده است
نام تو را درین شب تاریک گفته است

از بس که درد می کشی و دم نمی زنی
حتی خدا به صبر تو تبریک گفته است

*

 نام تو را پرنده به گوش بهار خواند
صدها درخت پیر جوان شد جوانه زد

چتر اقاقیا به سر کوچه ها نشست
گیسوی باغ را نفس باد شانه زد

*

گیسوی شهر عطر تورا پخش میکند
بی شک عبور کرده ای از این کنارها

دلدادگان رفته  کفن پاره می کنند
صوت سلام می شنوم از مزارها

*

این انتظار پشت زمین را شکسته است
آقا تو شانه های زمان را تکان بده

تنها به دست تو کمرش راست می شود
لطفی کن و دوباره خودت را نشان بده

*

این انتظار را به بهاری تمام کن
یا ذره ای به ما بده از آن صبوریت

بی تو نفس کشیدن و مردن بدون تو
تقدیرمان مباد که سخت است دوریت!

نغمه مستشارنظامی

 

روزها بگذشت‌ و تقویم‌ زمان‌ تکمیل‌ شد // نوروز مهدوي

 

روزها بگذشت‌ و تقویم‌ زمان‌ تکمیل‌ شد

سالمان‌ با صوت‌ "حوّل‌ حالنا" تحویل‌ شد

 

باز هم‌ بر ما، به‌ خاک‌ افتادگان‌ درگهت‌

صبح‌ غمگینی‌ ـ بدون‌ حضرتت‌ ـ تحمیل‌ شد

 

بی‌ تو حال‌ خسته‌ای‌ دارد بهاران‌ بعد از این‌

بی‌ تو حتی‌ در هبوط‌ دردها تعجیل‌ شد

 

آسمان‌ بارید، هفتاد و دو ساعت‌ بعد تو

آن‌ قدر تا در زمین‌ نام‌ "جنون‌" تشکیل‌ شد

 

ای‌ بهار محض‌! بی‌ روی‌ تو در دنیای‌ ما

هر چه‌ رویید از زمین‌ تندیسی‌ از قابیل‌ شد

 

من‌ زبانم‌ لال‌ امّا خود ببین‌ در غیبتت‌

دوستی‌هامان‌ به‌ نام‌ دشمنی‌ تبدیل‌ شد!

عبدالرحيم سعيدي راد

 

ای سبزترین بهار، کی می‏آیی؟ // حسرت دیدار // نوروز مهدوي

 

 

ای سبزترین بهار، کی می‏آیی؟

منظومه انتظار، کی می‏آیی؟

 

ای لاله سرخ باغ زیبای خدا

ای سبزترین سوار کی می‏آیی؟

 

ای راز بزرگ آفرینش، ای مرد،

گنجینه روزگار، کی می‏آیی؟

 

ای روشنی چشم جهان، یا مهدی(ع)

ای صاحب ذوالفقار، کی می‏آیی؟

 

ماییم و نگاه انتظاری بر در

ای مونس و غمگسار کی می‏آیی؟

 

خورشید درخشان حریم زهرا(س)

آیینه کردگار، کی می‏آیی؟

 

ای باور ما زنور رویت روشن،

از نسل گل و بهار، کی می‏آیی؟

نسترن قدرتي

 

مقدمت را بهار گل مي ريخت // نوروز مهدوي

 

مقدمت را بهار گل مي ريخت

 باغ چشم انتظار گل مي ريخت

 

 غنچه بهار شکيب با صد شوق

 بر تن شاخسار گل مي ريخت

  

روي لبهاي مهربانيهات

 خنده بي اختيار گل مي ريخت

 

 باد زلف چمن پريشان کرد

 لاله داغدار گل مي ريخت

 

 هق هق گريه هاش غمگين بود

 نرگسش بر مزار گل مي ريخت

 

 شبنم از چشم باغ جاري بود

 باد در لاله زار گل مي ريخت

 

 ياد چشمان عاطفت خيزت

 بر دل پر شرار گل مي ريخت

  

ابر چشمم سرشک مي باريد

 طبقه من سوگوار گل مي ريخت

منوچهر پرويني(حامد)

 

عشق از من و نگاه تو تشکیل می‌شود // نوروز مهدوی

 

عشق از من و نگاه تو تشکیل می‌شود
گاهی تمام من به تو تبدیل می‌شود

وقتی به داستان نگاه تو می‌رسم
یکباره شعر وارد تمثیل می‌شود

ای عابر بزرگ که با گامهای تو ...
از انتظار پنجره تجلیل می‌شود

تا کی سکوت و خلوت این کوچه‌های سرد
بر چشم های پنجره تحمیل می‌شود؟

آیا دوباره مثل همان سالهای پیش
امسال هم بدون تو تحویل می‌شود؟

بی شک شبی به پاس غزلهای چشم تو
بازار وزن و قافیه تعطیل می‌شود

«آنروز هفت سین اهورایی بهار
موعود! با سلام تو تکمیل می‌شود»

 
زهرا بیدکی

 

بی تو اینجا همه در حبس ابد تبعیدند // نوروز مهدوی

 

بی تو اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

از همان لحظه که از چشم یقین افتادند
چشم های نگران آینه ی تردیدند

نشد از سایه ی خود هم بگریزند دمی
هر چه بیهوده به گرد خودشان چرخیدند

چون به جز سایه ندیدند کسی در پی خود
همه از دیدن تنهایی خود ترسیدند

غرق دریای تو بودند ولی ماهی وار
باز هم نام و نشان تو زهم پرسیدند

در پی دوست همه جای جهان را گشتند
کس ندیدند در آیینه به خود خندیدند

سیر تقویم جلالی به جمال تو خوش است
فصل ها را همه با فاصله ات سنجیدند

تو بیایی همه ساعتها و ثانیه ها
از همین روز، همین لحظه، همین دم عیدند

قیصر امین پور

 

نمازی خوانده ام در بارش یکریز ترتیلش // نوروز مهدوی

 

نمازی خوانده ام در بارش یکریز ترتیلش
فدای عطر "حول حالنا"ی سال تحویلش

 کلید آسمان در دست، مردی می رسد از راه
پر است از معنی آیات ابراهیم تنزیلش

 زمین هر روز فرعونی دگر در آستین دارد
دعا کن هر سحر آبستن موسی شود نیلش

 زمان اسب سپید مهدی موعود را ماند
به گردش کی رسد بهرام ورجاوند با فیلش

 زمین یکروز در پیش خدا قد راست خواهد کرد
به قرآنی که گل کرده است از تورات و انجیلش

علیرضا قزوه

 

ای ناگهان تر از همه اتفاق ها // نوروز مهدوی

 

ای ناگهان تر از همه اتفاق ها
پایان خوب قصه تلخ فراق ها

یک جا به شوق آمدنت باز می شوند
درهای نیمه باز تمام اتاق ها

یک لحظه بی حمایت تو ای ستون عشق
سر باز می کنند ترک های طاق ها

بی دستگیری ات به کجا راه می برم
در این مسیر پر شده از باتلاق ها

باز آ بهار من که به نوبت نشسته اند
در انتظار مرگ درختان، اجاق ها

ای وارث شکوه اساطیر! جلوه کن
تا کم شود ابهت پر طمطراق ها

مهدی عابدی