خورشید دمیده است ز ایوانِ محمّدص

روشن شده از نور رُخش جانِ محمّد

 

شب رفت و سحر از افقِ عشق برآمد

از پرتو ماهِ رخِ تابان محمّد

 

سر تا به قدم جلوه ی انوارِ الهی ست

آیینه ی عصمت، گلِ خندان ِمحمّد

 

در گلشن ِتوحید، گل ِیاس شکفته ست

رشک دو جهان است، بهارانِ محمّد

 

آراست جهان را و زمان را و زمین را

آلاله ی نو رسته ی بُستانِ محمّد

 

غرقِ گل و آیینه و نور است دل ما

از نورِ رُخِ شمعِ شبستانِ محمّد

 

گشتیم به یُمنِ قدم زهره ی زهرا

بر خوانِ کرامت، همه مهمان محمّد

 

شد از نفس سبز بهارانه ی خورشید

آیینه در آیینه، شبستانِ محمّد

 

سرسبزترین آیه ی دیباچه ی عشق است

زهرا گل پرورده ی دامان محمّد


از فاطمه آموز ره و رسمِ خدا را

کاموخته در مکتبِ عرفانِ محمّد

 

سرمشقِ زنان، فاطمه محبوبه ی سرمد

الگوی زنان، درّ درخشانِ محمّد

 

سرّی ست ز اسرار نهانخانه ی هستی

بانوی جهان است، به قرآنِ محمّد

 

پایانِ پریشانی و اندوه و خزان است

آغازِ بهارانِ گل افشانِ محمّد

 

از فاطمه دارد شررِ عشق به جانش

آن کس که بود عاشق و خواهان محمّدص

 

نسترن قدرتی