آری ای دوست مرا داغ عتابم کافی است                 

به دلم قهر و غضب وقت خطابم کافی است         

 

دیگر از عدل عذابم مکن ای معدن فضل              

شعله خجلت ذنبم به عذابم کافی است                

 

مستحق غضب و قهر و عذابم اما                             

بی محلی تو یارب به جوابم کافی است                   

 

آه، رسوا مکنم نزد رئوس الاشهاد                     

زآنکه شرمندگی روز حسابم کافی است               

 

باورم نیست ز اصحاب شمالم خوانند                 

پیش اصحاب یمین چشم پر آبم کافی است           

 

خواهی ار از من نالان گذری در صف حشر 

پیش چشمان علی ترک عقابم کافی است            

 

شعله ی نار بر این چهره میفروز که خود                       

از گنه مانده بر این چهره نقابم کافی است